ZELZELE
İçimde ki boşluk büyüyor, anlatsam anlaşılmıyor, anlatmasam içimde büyüyor,
Başımın ağrısı arttı günden güne geçmemeye başladı. Kalbimde başa çıkamadığım bi ağırlık var. Geceleri uyku tutmaz oldu sabahlar daha da soğuk.
Elimi uzattığımda kimsenin olmamasından yoruldum. Bütün vucuduma yayılan zehirli bi sızı var.
Farkedilmemek felaketim oldu hissediyorum. Elim kesilse bağıra bağıra bunu söylemem mi gerekiyor. Kısık sesle söylemek yetmiyor mu insanlara. Yara aldığım yerlerin sızısı dahada arttı. Arkamda bırakıp devam edemiyorum.
Öyle işte
Ama iyiyim gülüşüm sahte gözyaşlarım gerçek. Ne Gölgemede güvenemez oldum.
Ne tarafa yaslansa o tarafa devrilirmiş insan yaslandığı yere dikkat etmeliymiş.
Küçüktüm anlatmadılar, büyüdüğümü sanıp acılarımı geride bıraktım sandım anlamadılar. Bütün acılar gölge gibi takip edermiş insanı bilemedim.
Ben bu dünyaya yanılarak geldim, yanılgılar ve yenilgilerle devam etti.
Zihnimi meşgul eden bir sürü şey biriktirdim kendimi bu yaşta yorgun hissetmekten başka bişey geçmedi elime.
Hayat başlı başına koşu bandı gibi gelmeye başladığı yerdeyim, hem çok yorucu hemde yetişemediğim her adımda daha kırıcı benim için.
İyi olmanın kıyametini küçük yaşta tattım,
Beni bırakan şeylere inatla tutunmaya çalışmak zihnimde büyük bir zelzele yarattı.
Hayal etmek,
umut etmek nasıl hissettiriyor insana mutluluk hangi renkti?
Hani aşık olmak bütün ışıkları yakardı.
Seni düştüğün kuyulardan kurtarırdı neden böyle hissettiriyor şimdi.
Zihnimin karmaşasından kendi sesimi duyamaz oldum. Ben kırgındım ama onlara kızgınım dedim. ✨
Bunu biri benim için yazdı burda kalsın
