“...Ben kaçıp Yesrib’e sığınıyorum.
Yesrib bahane bir kitaba sığınıyorum.
Dağda,ovada,badiyede okuduğum hep Elif
Elif diyorum Sitare sineme Elif çekiyorum.
“Ah minel aşk-î ve halatihi...”Çok eski gerçektir
bu biliyorum.Bu azgın kalabalıkta seni tam
duyamıyorum.Gözlerin mi daha sıcak gülüyor.
Yoksa dudakların mı anlayamıyorum...”