pvoudec

gülüşünde nice bahçeler yanar

pvoudec

şarkıları tıpkı kutsal bir kitap gibi okuduğum bir gece daha. gün ağaracak. ve son ışık sönecek. kuşandığım bir gölgenin ilahisi. işin tuhafı kalemle tekrar yazmaktan esef duyuyorum bir anti-vahyi. mürekkebinde kayboluyorum, parmakların bulantısı kırmızıya çalıyor her şeyi. yaralamıyor hiçbir güç onu. savaşıyorum. bir zaman aleyhi, tek tarafa acı veriyor bu savaş... ben tek başıma, on sekizinci yüzyılın tanrısına karşı.