Sessizlik benim payıma düşen en adaletsiz  duyguydu,gözyaşlarımı içime akıtıp kollumla silmekte benim en büyük şansızlığımdı ya o kelimeleri haykıra haykıra yüzlerine vurup parçalıyacaktım onları ya da simdi yaptığım gibi sessiz bir şekilde içmde saklayacaktım..Herkese meşhur gülücüklerimden bahşedip,karanlığı sevmek ,beyazı sevmemek en büyük acımdı,içimle savaş vermek kendime en büyük cezamdı.
Ama ansızın bir gece gözyaşımı içimde akıtırken,karanlıkta ellimi kaleme,uzatmaktan alıkoyamadım...

~Terazi
25.12.2018

~Müzik ile kitap arasında kaybolan biri olarak inanalım! öyle kalsın...