viranegibiyim
sen rutubetli bir evin göğe açılan balkonusun.
quaverae
quaverae
bir amaca bağlı olmayan ruh, yolunu kaybeder;
çünkü, her yerde olmak hiçbir yerde olmamaktır.
quaverae
biz bambaşka yerlerde iki ayrı gölge gibi yıllarca insanların arasında dolaştık durduk. neyi aradığımızı bilmeden. şimdi ellerini tutarken anlıyorum. mesafe dediğimiz şey aslında birbirini hiçbir şekilde hissedemeyen kalplerin uzaklığıymış. ben dünyanın sonuna da gitsem, dönüp dolaşıp bir daha sana sarılmak isteyeceğim.
quaverae
iyi bir insan olmak beni travmatize etti, bu yüzden bazen mesafeli davranırsam beni mazur görün.
quaverae
bakma dik durduğuma, düşüncelerimin altında kamburlaştım kimse fark etmedi.
quaverae
aslında düşüncem hep aynıydı değişmedi içimdekiler ve değişmediği kadar olması gereken de değişmeyecek gerçeği. ne çözülmez bir durum görmek istesen de göremiyorsun. bir hayal kurduğunda bile ne kadar mutlu ama çaresiz olduğunu öyle bir görüyorsun ki ikisini de aynı anda hissetmek nasıl bir şeymiş anladım. ama hepsi gerçek, üzülsekte bunu gördüm hayatta hiçbir gerçeği görmediğim kadar.
quaverae
bazen durduk yerde bir olayın bütün yaşamımı değiştireceğine inanırdım. en çokta bu mecburi eve dönüşler sırasında. tam kapıda yakalardı bu duygu. eşikte öylece kalır gözlerim dalar çocuksu bir umutla bir şeylerin olmasını beklemeye başlardım.
quaverae
Sana çoktum ben.
quaverae
Seni, senin gibi insanlara bıraktım.
cinayetnotlari
manasız bir maneviyat.
quaverae
Yolculuk nereye
quaverae
Sinsi yağmurlar altında beraber yürüyoruz.