Ceket gibi aslında, bazen şişmanlıyorsun ve üzerine olmuyor. Sıkılıyorsun, değiştirmek istiyorsun. Her gün aynısı olmaz ki. Kimlikler böyle işte, ruh haline göre değişiyor. Tanıyamıyorsun o bildiğini sandığın kimseyi, kendini...

Ne oldu, ne zaman değiştim ya da değiştirildim..? Bu sabah başlamış gibi bütün hayatım; bir başkasının yerine geçmişim, çünkü aynada gördüğüm ben değilim. Usta sihirbazın gösterisi sanki, anlamaya çalışıyorsun diğer kopyanın nereye gittiğini...

Uzun bir koridor, kapalı kapılar. Koşup duruyorsun, belki bir aralık yakalarım diye. Arkana bakacak gücün yok... Seni neyin kovaladığını dahi bilmiyorsun. Yapabildiğin tek şey koşmaya devam etmek...