quotaess
varoluşun sızlayan yeri de hep çocukluktur
quotaess
sukaizen
quotaess
Ben sensiz bin gece kan yuttum; sen bir gecenin ıssızlığında bile adımı anmaya yanaşmadın, mazursun… Çünkü bazıları acıya tahammülü kudret sayar, bazılarıysa acıyı bir anlık rüzgâr sanıp geçer. Benim payıma düşen, gecelerin külleştirdiği bir sabırdı; seninse hiç hükmü olmayan bir rahatlığın içten içe büyüttüğü hafiflik.
Biliyor musun, insan bazen kendi içindeki sessiz çığlıkları bile duyamayacak kadar yorgun olur. Ben o yorgunluğu senin yokluk sesinden öğrendim. Dilimin ucunda biriken her dua, her sitem, her yara senin adını taşıyordu; sen ise bunların hiçbirinin ağırlığını omzunda hissetmeyecek kadar hafiftin, belki de hafif olmayı seçtin. O yüzden mazursun; gönlü ağır olanın yükünü, gölgesi bile hafif olan taşıyamaz.
Sen uzaklaştıkça zaman esnedi, geceler uzadı, geceler uzadıkça ben küçüldüm. Kör bir kuyunun dibinde yankılanan kırık bir söz gibiydim; duyulmak isteyen ama duyulmanın nasıl bir şey olduğunu çoktan unutan. Senin yokluğun, sesimi bile bana yabancılaştırdı. Kendimi tanıyamadığım vakitlerde bile seni iyi biliyordum; çünkü beni unuttukça sen eksilmedin, ben çoğaldım. Acı çoğalttı beni; seninse eksilmeye bile vaktin olmadı.
Ben sensiz bin gece kan yuttum; sen bir gecenin karanlığına bile benim kadar bakamadın. Yine de öfke duyamıyorum sana. İnsan, kapasitesinin ötesinde sevmeyi bilmez; herkes, yüreğinin alabileceği kadarını taşır. Belki senin kalbin benim acımı sığdıramayacak kadar küçüktü. Belki de benim kalbim seni taşıyabilecek kadar genişti; bu yüzden düştüm, bu yüzden kanadım, bu yüzden büyüdüm.
Ve şimdi… İçimde hâlâ bir yerlerde sessizce kanayan o bin gece duruyor. Sen hâlâ mazursun; çünkü hiç düşmeyen, düşenin ne kadar kırıldığını bilemez. Ama ben biliyorum. Buna rağmen, gecelerin karanlığında hâlâ bir parça ışık arıyorsam, o ışık sen olmadığın hâlde yanmaya devam ediyorsa… işte en çok bu acıtıyor.
quotaess
Sen güzel haber gibisin gelmesen de güzelsin.
quotaess
nereye kadar sürecek bu kibir?
achlysfl
sabahın, sislerin içinde kaybolduğum dağlarımın hasretini çekiyorum
nefes alıyorken, sislere bulanmış lila gün ışığına hasretim, içinde süzülüyorken üstelik.
okurken acı çekenlerden mi?
dün yoktu bir cevabım, hâlâ yok, hâlâ arayış içindeyim.
sukaizen
Rüyan, pınarlarda buğulanan nur,
Sevgin sırma sırma dökülen şafak.
Seninçin ekini öpüyor yağmur,
Tarlada seninçin büyüyor başak.
-yaşar kemal, güzelleme
tk_valerie
tk_valerie
“ey insanlar, lokomotifler, mikroplar
gerin kanatlarınızı elinizden geldiğince ona.
harcatmam onu, dokundurtmam kılına.
selam oza!
ne acı bu denli geç rastlamak sana
ve böylesine ayrı kalmak sonunda.
selam oza, dilerim ışıl ışıl kalırsın hep,
bir sokak fenerinden sızan bir ışık gibi.
suçlayamam bırakıp gittiğin için beni,
şükür ki girdin yaşamıma.”
-andrey vozneneski, oza,dan.
quotaess
“peki, sen bir gün nasıl öleceksin, narziss, bir annen yok çünkü? annesiz insan nasıl sevebilir, annesiz nasıl ölebilir?”
