En güzel aşklar eskilerde kaldı. Telefon yoktu, mail yoktu, görüntülü konuşmalar yoktu.
Onu bir saat görebilmek için aylarca beklememiz gerekiyordu kimi zaman. İstediğin her zaman da göremiyordun ki zaten.
Mektuplar vardı, mektupların kenarları ne kadar yakılırsa o kadar romantik olunurdu, özlemden ağlanır, gözyaşı mektuba dökülürdü.
Bazen de gizliydi aşklar, süt ile yazılırdı bembeyaz kağıda, anca ütü yapıldığında görünürdü içindekiler. Düşünsenize o zamanlar aşklar böylesine masum ve gizliydi.
Elele tutuşmak imkansızdı, gözlerine bakabilmek hayal, onu uzaktan görebilmek dünyanın en güzel duygusuydu.
Aşkların en masumu, en güzeli aşka kavuşamadığında olurdu, aşk karşıda duruyordu ama gidebilmek için görmemek gerekiyordu, ulaşamamak lazımdı, özlemek şarttı.
Çünkü aşk için cesaret lazımdı ilk olarak. Her şeyi de göze alabilmek gerekiyordu...
