Hiç öylesine,bazen çokça açıyorum içimi
Sonra günah işlemiş gibi hissediyorum
Huzursuzlanıyorum
İçimi gören insanı bir daha görmek istemiyorum
Şiirler okumak istiyorum
Çiçeklerle konuşmak
Bağırıp çağırmak istemiyorum
Hiç sebepsiz,
Böyle olmak istemiyorum bazen
Nasılım ki ben ,ah bir bilsem
İnsan kendini bildikten sonra yaşayabilir mi
Eskisi gibi sessiz,günahsız
İnsan öyle bazen yalnız kalmak ister ya hani
Kalabalıkta yalnızken, yalnızken kalabalık olmak
Şiirlerinin okunması , öylece anlaşılmak
Adam gibi oturup konuşmak çok ağır geliyor be bana
Ah bir bilsem ne yapmak lazım gelir
Ondandır suskunluğum
Çünkü bilirim çok konuşursam bu sefer içim susar
Bana küser sırtını döner
O terk etmez belki ama
Öyle işte bazen hiçliğine biraz bırakır beni
Ben onu başkalarına sattım diye belki?
Bilmem ki bazı insanlar böyle midir sahiden
Şiir yazmak,acayip olmak
Çok da sıradan görünüp aslında
Kendi içini anlayamamak
Şair ruhu mudur bu,bir sanatkâr mı
Yoksa ahmağın teki midir
Ya da belki sadece insan olmaktır bunların sebebi,
Bilmem işte bazen balkonda oturası gelir insanın
Hiçliğe arkasını dönüp ona bile güvenesi,
Kendini anlayıp anlatmadan anlaşılmak
Ah nerede o öbür yarı
Nerede bu acaip'in yârı
...,
