İlk defa bir kitabı bitirdim ve hiç bir şey hissetmiyorum. Ne üzüntü ne de sevinç. Sokak nöbetçileri benim kafes'den kaçış'a başlama sebebimdi. Eğer kurgumu yazmayı bitirirsem hayatım değişecek, buna eminim. Bu gün 7 temmmuz pazar ve 19 dakika sonra 8 temmuz olacak. Bu geceden bir dileğim var. Kurgumu bitirebileyim ve güzel okunma rakamlarına ulaşsın. Her zaman gülüp eğlendiğim bir kitle istemişimdir. Bir gün o kitleye ulaşırsam soru cevap yapmak istiyorum. İnsanlarla ilgili bir şeyler öğrenmeyi ve kendimle ilgili konuşmayı seviyorum. Çok ortaya karısık oldu, ne hissedeceğimi bilmiyorum da şu an... Sadece bir yerlerde bir eksik hissediyorum ama bu bir kitap bitirmemden kaynaklı değil. İçten içe Muğla'yı çok özlüyorum. Bu gönderiyi silmeyeceğim. Duygu karmaşamı bu kadar yansıttığım yazıları silerim normalde fakat bu gün birileri beni görsün istiyorum. Sevgili kendim, umarım bir gün hayallerin gerçek olur. Bunu hak ettiğine inanıyorum. Kendine değer ver ve hayallerinin peşinden koş.
