Zaman su misali diyorlardı da inanmıyordum çoğu zaman.
Baksanıza evlilikte dolu dolu 1 (bir) yılım geçmiş. Bu yıla en özel hediyem Ceyda Mina’m olmuş.
Çok zor imtihanlar vermişim, ama hep bir şekilde tutunmuşum sevdiklerim ile yaşama.
Çok isyan etmişim mesela neden ben diye, üzüntüden sütüm kesilecek kadar dert etmişim kendime. Yetmemiş kendimi yetersiz hissedip çoğu kez ağlamışım kendi kendime.
Ama diyorum ya hep tutunacak bir bağım olmuş hayata ..
Önce Rüzgar’ım ile başladı bu masal, düştüğümde ilk o kaldırdı beni.
Sonra güç olduk birbirimize, abla kardeşten çok anne oğul olduk hep.
(Asla annemin saçının teli olamam orası çok ayrı)
O süre zarfında Enes’i hayatımdan çıkartıp kendimi yalnızca Rüzgar’a adapte etmiştim.
Tabi ben çıkarttım sanmışım, aslında bizi biz yapan hep o olmuş.
İkimizin gözünde de taaa o zamandan kahraman olmuş. Hepimizin babası (:
Sonra o beni güçlendirmiş, ben etrafımda olan herkesi.
Ama en çok da babaannemi ..
Aşk kadınım ya, Allahım ona sağlıklı uzun ömürler versin. Tabi dedeme de ..
onlar benim pırlantalarım, yemin ederim bir diğer çocuklarım da onlar ..
Şey diyeceğim şimdi hanım hanımmm onlar benim yavrularım
Öfff bir yıl dönümünden konu nerelere geldi, benim de amma yazasım varmış (: neyse gelelim sadete ..
İyi ki evlenip, ha bu yer cücesini dünyaya getirmişim. Anasının ballı çöreği, minik kelebeği.
Evlatlarım ve eşimle daha nice nice yıllarım olsun.
Allahım isteyen herkese bu duyguları nasip etsin .. ♥️
