Sonsuz bir uzaklıktan, yakınında çınlayan birtakım boğuk sözcükler geldiğini duyuyor ama hiçbirini anlamıyordu.
Ruhunda her şeyi bastıran bir cagilti ,içinde her duygunun söndüğü bir algı karmaşası vardı.
Fakat damarlarında kanı uğultuyla boğuk ve tehditkar gürleyerek akıyor, taşkınca kabararak çılgın canlar gibi gümbürdüyordu.
×Korku ~Stefan Zweig ×