kendim hakkımda yaptığım motivasyon konuşmalarının hiçbirini aslında 
-gerçekten- düşünmüyorum, hatta hiçbirini ileride düşüneceğime inanmıyorum bile

hepsi kendi gözümü boyamak için uydurduğum değersiz metinler

"i NeEd To wOrk uNDer The sUn, YEaH iT iS CruEL bUT nOt UglY''

hayır. hem acımasız hemde çirkin. keyif aldığım bir şey yok ki güzel olsun? olmak istediğim ya da elde etmek istediğim bir şey yok ki güzel olsun?  kendimi ne uğruna hırpalayayım? ne yaparak hırpalamalıyım? güneş metaforu benim hayatımda neyi karşılıyor? çalışmak neyin karşılığı, ne yaparak "güneşle" mücadele etmeliyim? güzel olan ne? 

cevaplarının pek bir önemi yok

çünkü kendi gözümü böyle temelsiz yalanlarla boyayabildiğim sürece geceleri uyumadan önce "sen iyi birisin, yaşadıklarını haketmiyorsun, ileride bir hedef bulacağına eminim, elbet sende bir gün hayattan keyif alacaksın, problemli değilsin sadece doğru kişi ve şeyleri bulamadın" yalanlarına inandırmam daha kolay oluyor

ve ben ses takıntısı olan biri olarak kendimi susturmadan uyuyamıyorum D:

geceyi atlattığım sürece sıkıntı yok çünkü aynı yalanları ertesi günün sabahı tekrar söylüyorum