‎

          	“Söz ver.” diye fısıldadım sesimi bulabildiğimde. Dizimdeki güzel yüzünde cümlemi anlamadığını belli edecek sertlikte bir ifade oluştu. Bu dünya üzerinde gördüğüm en güzel yüze sahipti. Ya da bilmiyorum, belki de çok aşktandı bu düşüncem. Çehresinin her santimine bulaşmış kan dahi güzelliğini gölgeleyemiyordu. 
          	
          	Bir avuntu istiyordum. Çok değil biraz. Fakat tutanacağım tek şey yine oydu. onun kanlar içindeki bedeni dahi sığınaktı bana.
          	
          	Çatlak sesini sonunda bana duyurmayı başardığında yüzünü buruşturdu. 
          	
          	“Söz. Neye söz vermem gerektiğini bilmiyorum ama seninle olan her şeye sözüm var.”
          	
          	Söz ver sevgilim. Birlikte ölecek miyiz?
          	
          	ay ışığı mabedi, gelecek bölümlerden alıntı.