Kırmasınlar diye beni, saklanıyorum ruhum ve kalbimle. Yanlarında gülemiyorum, çünkü güldüğüm şeyin canımı acıtmasından korkuyorum. Yanlarında ağlayamıyorum çünkü ağlarsam biliyorum ki acıma acı katmaktan başka bir şey yapmayacaklar. Zamanında defalarca kez vuruldum. Defalarca kez gülümsemelerim acıyla kıvrılan dudaklara bıraktı kendini. Onlara muhtaç olmayayım diye nelere nelere muhtaç oldum, kimlere mahcup kaldım. Güvenecek kimim var? Ruhum varoluşu için çırpınıyor, umutlarım öldü. Anlamsız varlığım beynini uyuşturmak için kitaplara tutunuyor.