pena

Dünya ile ilgili en temel problemim, benim olmayan bir geçmişin benim geleceğimi karartabiliyor oluşudur. Önüme düsen bu gölge, benim değil. Benim değil bu gölge.

august, metro, ses yalıtımı. 

I miss my chilhood.

gecenin ortasında ne işin var 
          yıldızlara dokunma yanarsın 
          bak birazdan ay da batacak 
          karanlık bulaşmasın ellerine 
          tersine döner yolunu bulamazsın

renegade

Gün akarak kendini bırakıyor, eprimiş kızıllıklarda tükeniyor. Ne biri çıkıp bana kim olduğumu söyleyebilecek, ne de bir zamanlar var olduğumu bilen olacak. Bilinmeyen dağdan asla öğrenemeyeceğim vadiye indim ve adımlarım, yavaş günbatımında, ormandaki düzlüklerde bırakılmış izlerdi sadece. Bütün sevdiklerim beni karanlıkta unuttu. Son gemiyi duyan bile olmadı. Posta da o mektuptan habersizdi, ki zaten mektubu yazacak kimse yoktu.

Kendime ait bir ev sahibi olduğumda, şöyle muazzam bir kütüphane edinmeyi başaramazsam kahrolurum.

Neden öyle başınızı öne eğdiniz? Ağlamıyorsunuz ya... Bakın, hüzün hiçbir şeyi çözümlemez. Tıpkı karanfiller gibi. Öyle eskidi ki hüzün, artık kullanmayın. Hüznün yerine öfkeyi salık verebilirim. Ya da gülmeyi deneyin.

Kural 1:

Hayır hayır, dedi. Ne sus, ne otur. Kendine bir hayat kur. 
          Tüm yapman gereken bu. Kendine bir hayat kur.