Hep uzakları severdim ben. Hep uzakları. Bilmezdim ki uuzaklar yakınları güzelleştirmek için var!
*-* *-* *-* *-* *-* *-* 
 Şimdi bir kitap yazıyorum. İsmi... İsmi "Gelgitim." Araf demeye korktuğum. Sensizliğim, acım, her şeyim... Her şeyim o kitapta. İstiyorum ki herkes bilsin. Herkes seni, senin sevgini, senin aşkını... İstiyorum ki herkes benim aşka olan ihanetimi bilsin. Korkaklığın aşka yapılmış en büyük ihanet olduğunu herkes bilsin! Belki, belki böyle affettirebilirim kendimi. Kelimeler ağzımdan çıktığı zaman bu kadar acı olmamalı. Bu kadar yakmamalı. Kurumamalı senin aşkınla yutkunan boğazım. Beyazlamamalı hayalini kurduğun saçlarım. Okşayamadığın, havasını soluyamadığın, öpemediğin saçlarım. Her gün yara almış ceylan bakışlarından farksız olmamalı bakamadığın, içine dalıp dalıp akamadığın, beni senle baş başa bırakmadığım harelerim...

Bana yara olduğunu biliyor musun? Ve bu yaranın geçmediğini? Her gün kocaman kocaman yüreğimi kanattığını? Tam kurdu zannederken bakıyorum oluk oluk kan akıyor kuruduğun yerden. Ordan aşk akmıyor artık. Bolca hüzün, bolca umutsuzluk, bolca çaresizlik, bolca sensizlik... Hani bana bir ara demişitin ya "Belki özlersin bilmiyorum ama, eğer beni özlersen bir gün, yıldızlara bak" diye. "Çünkü ben ordayım, seni görüyorum." Her gece sana dalmadan önce baktığım ilk yer inan  orası. Şimdi... Hangi şehirdesin, kiminlesin, hangi müziği dinliyorsun bilmiyorum. Bilmiyorum ama en azından kendimi şununla avutabiliyorum "Aynı yıldızların altında, birbirine karşı çarpan iki kalp ama hiç yan yana gelmeyecek bir biz."

Sevgilim... Daha doğrusu sevgilim diyemediğim. Özür dilerim. Özür dilerim can kırıklarını kalbinde bırakıp kaçtığım için, özür dilerim. Korktuğum için. Yanında olamadığım için. Sana, bir kez olsun sevgilim diyemediğim için özür dilerim.

 Beni affeder misin?

https://media.tenor.com/tuWOerMUTr8AAAAM/insane-erdal-bakkal.gif
❗(Bir kurgumun mektup bölümünden... 
ÇOK YAKINDA!)