Yıldızların ışığında bulmaya çalışıyorum yolumu karanlıkta. Karanlıktan korkuyorum. O kadar acizim ki yıldızların ışığına muhtacım. Karanlık beni içine çekiyo yavaş yavaş. Ay ve Güneş bir kenarda bana dargın izliyorlar ben. Onları yıldızlara tercih ettiğim için dargınlar. Ama yıldızları tercih eden hiç bir zaman ben olmadım. Ben zaten hep bi yıldızdım. Erkenden söndü ışığım hep. Işığım söndü ve kimse fark etmedi onca yıldızın altında benim yavaş yavaş öldüğümü. Burdada fark edilmiyecek belki duygularımın kilitli bir kalpte esir kalıp yavaş yavaş boğulduğu,Duygularım öldükçe benimde yok olduğum. Ama ben şansımı deneyeceğim. Belki olurda biri beni fark eder ve yardım eli uzatır ha.