Elimdeki kalemi düşüncelerimle birlikte kırdım.
Kalemden akan mürekkep parmak uçlarıma bulandı.
Parmak uçlarımdaki mürekkep kurumadan bomboş bir sayfaya bastırdım.
Sayfadaki ize baktım ve fısıldadım.
Sonunda gerçek beni gösterebilecek bir iz. Artık sokaklardan, insanlardan ve onların düşüncelerinden kaçmama gerek yok.
Kalemi kırıp içindeki mürekkebi parmak uçlarıma bulaştırmam yeter.
Following
Sign up to join the largest storytelling community
or
Stories by ᬪ
Asmedolya: Büyü Yanılsaması
Kardeşlerinin son nefesiyle Beronyalar ağlamaya başladığında diyarı sessizlik kapladı. Dengeyi tutan buz kırı...
Yeryüzündeki Yıldızlar
"Ben yaptıklarımdan dolayı sadece ölülerden özür dilerim. Ve sevgilim," parmaklarımı narin bir şeki...
Gökyüzünü Hayal Etmek -Yarı Text-
Sen derin denizlerde boğulan birisin Çise, öleli bir sene geçti. Tüm bu kaybedişlerine rağmen denizin dibinde...