içinden geliyor bir keskiyi kavrayıp ileri sürmek
adımlarından izler bıraktığın bir yol çizmek
rengi koyu olsun ve silinmesin hiç, diye
kafanın içindekilere bir kez daha yenil, diye
daha ileri git
bir santim fazla in aşağı
bir şey olmayacak
bir şeyler olacak
pişmanlık bile uğramayacak
artık.
çünkü mabedin hep aynı ağacın kovuğu
belki hep aynı kovduğu
dilediğince kaç,
bu yalnızca bir paradoks
sonu ya da başı yok
zaten ilerisi de hiç var olmadı