Hayatın anlamsızlığı ve gereksizliğiyle boğuşuyorum. Sanki hiçlikte gibiyim. Kurtulurmuyum bundan bilmiyorum. Kurtulmak istermiyim onu da bilmiyorum. Yanlızlıkla savaşıyorum sanki zevkte alıyorum. Anlamsız bi yolda ilerliyorum. Gençliğimi heba ediyorum. Çevremdekilerden nefret ediyorum. Hepsinden kaçıyorum. Çünkü acı veriyolar. Sadece acı var. Acının içinde ufalıyorum sonra yok oluyorum. Bi kurtaranım yok. Olmasın da oda acı verir bana. Ben yanlızlığıyla baş başa kalmak isteyen bencilin tekiyim...