https://youtu.be/LOadwTF77tw?si=fWJw5k9GTjsd-_kR
Bu şarkının sonsuza kadar çalmasını istiyorum.
Üzerinden belki iki haftadan dah çok geçti ama ben hâlâ iyi değilim. Sınav bitince değişen tek şey zindanın kapılarındaki kilidin sökülmesiydi benim için. Prangaların çıkması için bir ay, belki de daha uzun süre geçmesi gerek.
İki yıl, yirmi dört ay, üç günde tamamen değiştirdiğim hayatımda işte bu kadar uzun süre çalıştım. İki yıl önce her sabah altıda uyanmaya, ders videoları izlemeye, not tutmaya, test çözmeye, ders çalışırken süre tutmaya başladım. O zamanlar her şey güzeldi, altıyı, bezense on ikiyi bile gördüğüm olurdu. Soru çözerken işler tıkırındaydı, özellikle biyoloji için hiç ummadığım kadar. Kimyada ikinci ünitede saçma sapan kavramlarla karşılaştım (dipol, indüklenmiş dipol, kovalent bağ...), fizikte birim çevirmelerde bile bir hafta çalıştığımı hatırlıyorum. İlk kez bu konuyu geçmeye kendime hak kazandığımda bir zafer kazanmış kadar mutluydum. Matematik, işte en korktuğum yerdi. En son işlemi orta ikide yapmıştım ve lgs harici işlem yaptığımı pek hatırlamıyorum. Matematik ile aramız limoniydi. İşte ben o yaz tatili ilk kez mantık- kümeler konusu ile başladım ve konular ilerledikçe dört işlem pratiği yaptım. Problemler konusu ise o zamanlar benim zekamı öyle aşmıştı ki bu sınavda çıkar mı ki diyecek raddeye gelmiştim... Sınavın yarısının problem becerisinden ibaret olduğunu bilemezdim tabii.
O zamanlar çalışırsam her şeyi yapabileceğimi düşündüğüm zamanlardı.
İşte o yaz tatilini ailemden uzakta, küçücük masamda, bir anlığına kurduğu kocaman hayali gerçekleştirmek için hiçbir birimi olmayan bir çiçeği burnunda öğrenci olarak çalışarak geçirdim. Eğer öğretmenlerin "yapma, yeteneğin ve isteğin neyse o bölümü seç" demelerine aldırmayacaksam, kendi hayalimi gerçekleştireceksem çok çalışmam gerekirdi. Öyle de yaptım.
