rûbar

Bölüm 2 : Zırhdelen
          
          "Çocuksun sen, neyin savaşını vereceksin?" diye sordu bu kez.
          
          "İnsan bazen kendisiyle bile savaşabilir, bazı kaderler toptan tüfekten daha çok hasar verebilir." dedim. Zaten bildiğini biliyordum, gözlerinden anlamıştım. Bakışlarımı kaldırıp yeniden gözlerine baktım. "Hem çocuksam ellerinle hapsetmeden de dizginleyebilirsin beni öyle değil mi?"
          
          "Sen savaş nedir bilmezsin." diye tekrarladı. "Hem bazen bir çocuğu sobaya dokunup da eli yanmasın diye dizginlersin."
          
          Gözümden akıp giden yaşa engel olamadım. "Kendi elin yanacak olsa dahi mi?"
          
          "Kendi elin yanacak olsa dahi." dedi yine bir an bile duraksamadan. Kurşun seslerinin ortasında yaşayan adam, bileği kızgın demirle yakılan adam, bir damgayı bir ömür bedeninde taşıyacak olan adam hangi yangından korkardı ki? "Korumak için bazen kurban olmak gerekir."
          

ay yeni bolumm

Bölüm at artıkk

Yeni bölüm ne zaman gelecek

ben Berzah sarya okumayı özledim 

yazar artık geri don 

Yeni bölümü çok sık soruyorsunuz fakat bölüm paylaştığımda oylar ve yorumlar okunmaya oranla çok düşük kalıyor dolayısıyla içimdeki yazma hevesi kırılıyor, yazarken bir karşılık beklemiyorum ama emeğime haksızlık edildiğini düşünüyorum. 13.bölüm ne zaman gelir bilmiyorum, bir süreliğine varolan bölümleri düzenlemeye karar verdim. Bekleyenlerden özür dilerim, gerçekten elimde değil.

Yeni bölümde Sungur ve Ekin'i de görecek miyiz?

Uff benim bu kitapda en çok sungur dikkatimi çekiyor ya napcaz

Niran'ın yeni kapağını beğendiniz mi? Yeni bölüm birkaç güne bitmiş olur, buraya kısa bir alıntı bırakıyorum. İyi geceler:)
          
          Beklediğini ona vererek, "Neyi merak etmiştin?" diye sordum yüzümü örten saçlarımı geriye çekerken.
          
          Yüzünü yüzüme doğru eğdi, nefesi nefesime karışmaya başlamışken, "O adamın benim yerimi ne kadar doldurabildiğini." diye fısıldadı. Sesi çok kısıktı ama titrediğini hissetmiştim.
          
          Kalbim yeterince paramparça değilmiş gibi bir de buna kırılmıştı. Halimize. "Ne kadarmış?"
          
          "Çokmuş." dedi gözlerini kaçırarak. "Öyle ki bana yer bırakmamış."