`

yürüdüğüm hiçbir yolda kendime ait izler bırakmadım. nereden dönersem döneyim kendimi bulmak gibi bir kaygım olmadı. kendimi kaybetme kaygım da yoktu. ne dünya sıradanlığına ne de farklılığa koştum. ne dizginleri elime aldım ne de herhangi bir hissin altında ezildim. ne misafirdim ne ev sahibi. ben bu yavan zamanın sınırında vaktinden önce kana karışan sözler gibi.

Allah azze ve celle; "ben ancak sevdiklerimi imtihan ederim." dediğinde acıyı bir şeref gibi kabul ettim.

taladro ft murat göğebakan - ay yüzlüm. 

kalbini yakıp yıkanın hatıralarını yakamıyorsun. ilk yenilgin bu. 

şimdi başka renkte bakıyor gözlerin.

konuşalım mı? hiç olmadı kuşların kanatlarından bahsederiz.

ama siz sanıyorsunuz ki, sizi asla bırakmam. verdiğim sözden dönmem. bu evi yıkmam. üzgünüm, kapı dahi bırakmam. ben o kadın değilim. 

ölmek istemiyorum. 

bir ses var duyuyor musun?
          bir şeyler anlatmak istiyor...
          belki de hiç duymadığım bir dil bu...
          bazen güzel bir melodi,
          bazen hüzünlü...
          hem çok tanıdık, hem çok yabancı...
          sanki hayatın içinden ya da buraya hiç ait değil.
          bir ses var; kiminin içinde, kiminin dışında...

benim düşüncelerim ellerim.