Tugay

insandan örülmüş, duvarlar içindeyim. 

bir kör alfabem var, tüm şarkılara zâir. 

Sen miydin o, yalnızlığın mıydı yoksa
          Kör karanlıkta açardık paslı gözlerimizi
          Dilimizde akşamdan kalma bir küfür
          Salonlar piyasalar sanat-sevicileri
          Derdim günüm insan arasına çıkarmaktı seni
          Yakanda bir amonyak çiçeği
          Yalnızlığım benim sidikli kontesim
          Ne kadar rezil olursak o kadar iyi..

Dünyanın eksenine çizilmiş bir doğruydum ben,bir ucu ötekine hiç kavuşmayan.