Biliyorum buraya uğrayan yok. Yazdıklarımı gören kimselerin olmaması biraz güzel bir his ama biraz da yalnız hissettiren bir his sanırım.
Bugün yks sonuçları açıklandı. Gelen sonuca çok üzülmedim şükür. Ya da ben üzülmedim diyerek kendimi kandırdım onu da bilmiyorum. Ailevi anlamda yine bir şeyler patlak veriyor gibi. Mezuna kalmaya karar verdim. Zaman ne gösterir bilinmez ama şu an kararım bu.
“Sevdiğimi söylemez isem sevmek derdi beni boğar” demiş Yunus. Ben söyledim sevdiğimi. Peki neden hala bu sevmek derdi beni boğuyor? En azından açıklanan sonuçlara bakmak için almıştır o telefonu eline. Peki nerede o mesajın cevabı? Şimdi tercihler şunlar bunlar derken arada kaynayacağım. Ve belki hiçbir zaman bana karşı olan duruşunu bilemeyeceğim. Kalbindeki aklındaki yerimi bilemeyeceğim. Günden güne zoruma gidiyor bu durum. Umarım ne şeylere kafamı takmışım yaa diye dalga geçerek bu yazılara bakacağım günler gelir. Bir an önce gelmeli. İhtiyacım var buna. Yorgunum zira…
“İyi değilim ben. Hiç iyi olmadım. Sen gittiğinden beri, hiç hayal kurmadım…”
