ruhsuz

Hayat nasıl gidiyor bro 

Bir gün gibiydi ,bittikçe geçecek

Elllerimde çiçekler kapında sırılsıklam
          Görürsen bir gün şaşırmaa

Dibe batarken sona giderken
          Düştün güzelim aklıma birden
          Soru sorarken merak ederken 
          Sanki seni duydum inceden

Kimseyi görmedim ben
          İnsan gibi seven

Senden vazgeçtiğimde yağmur yağıyordu ve sen kaçacak yer arıyordun. İşte o zaman dedim o, bu değil...
          
                                   Birebir yaşadım...

Zaman nasıl da geçmiş
          Küçük kızım büyümüş 
          Geçmişe biraz kırılmış da
          O her şeyi unutmuş

Seni bana ayırdııım bütün istanbul biliyoo 
          Çok söyledim amaa kendini ölümlü saniyoo

Anlamıyorlar ne yapsam ruh halimi anlamıyorlar
          Yanlızlığın peşinde dört duvar ve kanlı bir yola
          Sakin ve sisli perperişan puslu bir oda
          İçinde saç sakal karışmış hemde uslu bir adam
          Bitmeyen telaşla karşı cinsin aynısı
          Tarif edilmez bir acı bak görünce sancıtır.
          Kaçıncı gezdiğim bu kaçıncı şehr-i diyar
          Yaşarsın yaşarsın her bir bok bak aynıdır.
          Hiç bir şekil bakmıyorum son üç yıldır aynaya
          Kafamda şeytanlarım günde üç kez oynayan
          Hayaller kurduğunda çalarlar anne ben ,
          Yirmi oldum ama hala bir bebektim doğmayan.
          Güneş doğsa bile her sabah akşamı sonlanır
          Aynı filmin karakteri ve aynı filmin sonları.
          Hiç kimseye kızmıyorum bir gün giden gider
          
          Çünkü bende onlar gibi anlıyordum onları.

Ah yaprak gibi
          Sert ve kırılgan
          Güz yağmurlarında uzansam kaldırımlara
          Ezip geçsen de 
          Darılmam