"Bir muma dokunduğumda hiç acı duymam,
bıçak batırsanız hiçbir şey olmaz,
onun kalbi atıyorken ben burada ölüyüm."

"Kalbimde derin bir yara, çarpmıyor ama sızlıyor
içimdeki bu sızı gerçek değil sanırım.
Evet bir ölüyüm fakat hâlâ dökecek gözyaşım var."

ben kimseyi hak etmiyorum, ne de sevmeyi ve sevilmeyi. üzülüyordum, gerçekten canım yanıyordu ama yine de sevip değer veriyordum. benim neyim yanlıştı? sanırım yaşamam, evet. karar verdim bugün buna son vereceğim. kimseyi üzmek istemedim istemiyorum. ama en azından ben de üzülmek istemezdim be. benim hangi davranışım garipti ki? neyi yapmamam gerekiyordu? canımın yanmamasını istemiştim sadece ben de. çok mu bencildim? çok mu düşünüyordum kendimi? ben de bir kere mutlu bir şekilde içten gülmek isterdim. bir kere gözümden yaş gelmemesini, mutluluktan ışıldamasını isterdim gözlerimin. ben bu yaşadıklarımın olmamasını öyle umdum ki. ama biliyorsun istenen şey olmuyor hiçbir zaman. benim hatam da buydu. istedim, sevdim, değer verdim, ne olursa olsun affettim. ama ben kendimi hiç affetmeyeceğim.