ruhuleyl
ruhuleyl
ruhuleyl
beni herhangi bir yere bağlayan hiçbir şeyim yok, hiçbir yerde bulunmak için can atamıyorum. insan her yerden ne kadar kopuk olabilirse o kadar kopuk ve soyut.
ruhuleyl
ruhuleyl
ruhuleyl
ölmüş saadeti karşılaştır yaşayan mutsuzlukla
günlerin dökümünü yap
benim senden, senin benden habersiz alıp verdiklerini
kim bilebilir ikimizden başka?
sözcüklerin ve sessizliklerin yeri iyi ayarlanmış
bir ilişkiyi, duyguların birliğini, bir aşkı beraberlik haline getiren kendiliğindenliği
yani günlerimiz aydınlıkken kaçırdığımız her şeyi
bir düşün
emek ve aşkla güzelleştirilmiş bir dünya
şimdi ağır ağır batıyor ve yokluğa karışıyor orada
ölmüş saadeti karşılaştır yaşayan mutsuzlukla
bunlar da bir işe yaramadıysa
demek yangında kurtarılacak hiçbir şey kalmamış aramızda.
ruhuleyl
ruhuleyl
gitmek mi yitmektir kalmak mı artık bilmiyorum
yerini yadırgayan eşyalar gibiydim ya ben hep
ve inançlı, gitmenin bir şeyi değiştirmediğine.
bilemem, belki bu yüzden
ben sana yanlış bir yerden edilmiş
bir büyük yemin gibiydim.
beni hep aynı yerimden yaralayan o eve
yine de döneyim döneyim istedim.
ruhuleyl
gün bittiğinde, herkes gittiğinde ve sarılmak için uzandığın bütün kollar seni ittiğinde beni hatırla. ayağına taş değmesin ama düş. kaldırmak için uzanmayan her el benim.
ruhuleyl
en derinden, en içten bir sızı, ağrısı dile gelmez ki anlatayım. nerede kuytu köşe oradayım ben. en içteyim, en dipte.