molpaziy
oruzbu
ruhumdakuslar
ruhumdakuslar
üzüntümden sokaklarda avazım çıkana kadar bağırmaya başlamadan
ruhumdakuslar
ya beni de götür ya da gitme. bilirsin sensiz ben hiç yaşayamam ki, ölürüm hasretinle.
ruhumdakuslar
dolu dolu sevdalar gözlerimde, gönlümde dolanırsın hep o hâlinle. uçuşuyor saçların yaralanmış kalbime, yine sensin tek çare şu zavallı hâlime.
ruhumdakuslar
sevgilim beni anla beni
ruhumdakuslar
çiziyorum havaya dünyamı bir çiçekle, ve hayran bakıyorum bu rüya gibi şekle
Biuseora
Ruhuma dokunuyorsun daha ne diyim...♡´
ruhumdakuslar
Gözlerimi alıyorum avuçlarıma, pencerenin dibindeyim diyorum. Saat dokuzu on geçiyor. Merdiven boşluğuna bakarak okuduğum her şiirin altını senin için çiziyorum. Korkma bu bekleyişten, insan ölümü de böyle bekliyor. Dilimle rüzgâra dokunuyorum, zihnimde yendim katilleri. Korkma sevgilim ölmekten, ben senin için yeni dünyalar biriktiriyorum.
ruhumdakuslar
ölümün fizikselliği insanı tahrip etse de ölüm fikri onu korur.
ruhumdakuslar
ölüm dediğin tenseldir; can, ölesi değildir.
ruhumdakuslar
bir başkası okşamıyor saçlarını, o senin elin.
ruhumdakuslar
Çocuklar boyama kitabı değildir, onları en sevdiğin renge boyayamazsın.