Yüreğimden kopup dünyamı zindan eden kaç insana daha güvenirim bilmem .
Lakin bende umutlarımı taşıyacak acılar kaldı sadece .
Kaç mezar daha açarım içime söyle kaç insan daha sığar gönlüme .
Yorgunum, titremekte olan gönlüm sevmekten bitap düşmüş .
Bitiyor tükeniyor benliğim .
Kayıtsız kalmıyor gözlerim içimdeki kedere.
Sonra damla damla düşüyorsun gözlerimden çaresizce .
Bir damlada boğulmak nasıl bir elem .
Sen olunca karşımda dilim tutulur etmez kelam.

Bir tel saçın var sana yazılan rutubetli şiir defeterim de birde tanıştığım an bana verdiğin gül'ün kuruları eskidi içim defterim kurudu gül yaprakları da sen eskimedin bende .
Ekmeğin aşım yine ayladan kasım bir hüzün akşamı yine sen varsın yüreğinde.
Sen dokundun en ince fikrime .
Bak zift kokan kalbe bahar getiren ellerine var ellerimde .
Tebessüm yüzümde kiracı değil kalıcı .
Sen varsan ciğerlerim oksijen solar sen yoksan solar tüm papatyalar .
Gitme kal dercesine haykırırken kalbim sessizliğe kucak açtı ümitlerim .
Ellerin bahar kokardı yüreğin umut kal ne olur ellerimi tut .
Hınca hınç doluyken içim senle yalnızlıkla savaşmak neden .
Gözlerim derin okyunus olan gözlerinde kayboldu .
Çocukluğum kayıp bu yaptığın ayıp kalbim aşkında küçük kayık batıyorda sana olamıyor laik .
Benliğinde kayboluyur geçmişim aşkından çok içmişim durmuyor ayakta ruhum kendimden geçmişim .
Aşktan prangalar var ayağımda bir sana gelemiyor yüreğim hastayimda .
Geçmişime sarılı hatıralarım var da bir senden geçmiyor geçmişim.
Mehmet BAŞARAN
Not: yaşanmış bir aşkın hüsranla kaleme alınışı.