-

kalbine dokundum. acılarını göremedim ama hissettim kırıkları, parmak uçlarımdalardı. her gözlerimi kapattığımda o kırıklar yine battı parmak uçlarıma ve zamanla kalbimde bir yer buldu. ben alıştım senin acına, onsuz eksik hissettim. bu yüzdendir ya ne kadar batsa da kırıkların, yapamıyorum sensiz. 

sizi saatlerce, gecelerce ağlatan kişiyle sesini duyduğunuzda gülümsemekten yanaklarınızı ağrıtan kişi aynıydı. onların tek ortak noktası canınızı acıtmalarıydı: gerek fiziksel, gerek duygusal...

ruhumun kırıkları kalbime işkence yapıyor.

-