Bazen bazı hikayeler yarım kalır. Yarım kalmaktır onların sonları da. Yarım kalmaktır kaderleri o insanların. Mutlu ya da mutsuz bitmez hikayeleri, yarım biter. Eksik kalışları özel kılar onları. Yarım kalan aşkları, sırları, kardeşlikleri ve hikayeleri... Kalbimde çok, çok büyük bir yeri olan bu 12 kişinin hikayesi de böyle sona eriyor. Benim yazdığım finalin aksine kendi finalleriyle bitiyorlar. Yarım kalarak. Ve belki de bu yüzden, hiç bir sona benzemedikleri için hep daha da ayrı olacak yerleri.
Bu başlayıp bitiremediğim ikinci kitabım. Kafamın içinde o kadar çok insanın eksik kalan anısı var ki aslında. İçim kırgın, üzgün ve biraz da mahsun.
Yarım kalan satırları kimse okumayı sevmez ve ben de kendimi tam olarak o yarım kalan satırlar gibi hissediyorum, çocuklarım gibi. Unutulsunlar istemiyorum ama bu şekilde hatırlanmaları da onlara yakışmaz. Bu yüzden bölümleri kaldırıyorum. Onları sadece küçük mumlar olarak anımsayın.
Güneş olmadığında dahi ufacık bir umutla ve birbirlerine verdikleri ışıkla hem kendi hem de başkalarının yolunu aydınlatan küçük mumlar.. Size benzeyen küçük mumlar ️ Arınamadım..
Sizi çok seviyorum papatyalarım (02.12.2022)
