₠

“Akıp giden zaman içinde bir kafesteyim, her türlü amelde çok ahesteyim, kabrim beni bekliyorken, dünyalık hevesteyim. Uyandır artık ya Rab! Belki de son nefesteyim.”

Ey şimdi süzgün, rüzgarlarda dalgalı;
          Barışın güvercini, savaşın kartalı
          Yüksek yerlerde açan çiçeğim.
          Senin altında doğdum.
          Senin dibinde öleceğim.

moliere son yazdığı "hastalık hastası" oyununu oynarken sahnede kan kusmaya başlar, yere yığılır. herkes bunu oyunun bir parçası zannederek ayakta alkışlamaya başlar. moliere alkışlar arasında ölüme gider. kierkegaard ise "meseleler" kitabında şöyle der; "sanırım dünyanın sonu, her şeyin şaka olduğunu sananların yükselen alkışları arasında gelecek." sahnedeysem ve kan kusuyorsam, alkışlamaya devam edin.

Bak göğün balkonlarından geçmiş seneler
          Eski zaman esvaplarıyla eğilmişler;

Bir filmi izler gibi izliyorsunuz hayatı.
          Ölüm hep başkalarına bulaşıyor.
          Acı hep başkalarına.
          Gitgide kirleniyorsunuz oysa.
          Gitgide çirkinleşiyor yüzünüz.
          Film bitiyor artık.
          

Ay her gece yıldızları sayan sevgiliyi gizlice öper❥

"Yaşamak ayrı bir dert, gülmek tesadüf "

Mûini zâlimin dünyâda erbâb-ı denâ'ettir
          Köpekdir zevk alan sayyâd-ı bî-insâfa hizmetten

 ✈ 
            ❝Serius est quam cogitas❞

"Kalbim unut bu şiiri" diye yazarken bile "Kalbim unutma bu şiiri" diyen bir ses duyulur sözcüklerin arasından. Neşet Ertaş'ın "Kalpten kalbe bir yol vardır, görünmez" dediği gibi... Kalbiyle yazar bazıları, kalbe yazar ve yazdıkları kalbe ulaşır Ahmet Telli misali.