İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur der Atilla İlhan,
Bir akşam üstü müdür bilemem ama;
Özlem çeken yürek her daim yorgundur...
Derinden bir hasret vardır yâre, içten içe...
Efkarlıdır bakışları, pusludur göz bebekleri...
Yeterince sevememiş midir?
Yoksa karşılığımı yoktur.
Gecelere anlatır onu,
Bitmek bilmeyen uzun gecelere...
Öyle ki güneş dahi ertesi güne daha bir harlı doğar semaya...
Kor olmuştur yürek yanmaktadır usul usul,
Yâr bilmez belki lakin, azar azar ölmektedir bu beden...
Çökmüştür genç yaşta, aklar düşmüş saçına sakalına...
Yâr onu bırakıp gitmiş gitmesine lakin...
O kendinden gidemez bir yere,
Ve her gece ağlayarak uyuyan gözlerin tek bir dileği vardır aslında.
Uyandığımda yanımda olsun, bitsin artık bu hasret.
Küçük bir ümittir, lakin içi büyük umutlara gebe aslında...
Takip için teşekkür ederim