Benim güzel bir hayatım, ailem, çevrem, akrabalarım yok. Şu zamana kadar babamın çıkardığı iğrenç kavgalar ile büyüdüm, gece yarısı annemin çığlığı ile kalktım, babam annemi nerdeyse öldürecekti zar zor elinden aldık. Şimdi diyorsunuz "Bize ne." Evet sizi ilgilendirmez belki ama sürekli gelip bana "Ailen çok iyi, şimdi gezip tozuyorsundur, çok eğlenceli bir baban var, şimdi sen çok güzel büyümüşsündür." Demeyin arkadaş. Benim psikolojim yerlerde sürünürken gelip benim hayatımı çok iyi biliyormuşsunuz gibi konuşamazsınız. Ben daha 8 yaşında anneme not bırakıp intiharı düşünmüş bir insanım, gelipte bana böyle şeyler demeyin. Bana iyi gelen şeylere laf etmeyin, ben onlara tutunarak yaşıyorum. İstediğim ilgi, sevgi değil. Zaten bu saatten sonra o ilgiyi, sevgiyi görsem bana işlemez. Şu hayatta tek isteğim lütfen hayatım hakkında yorum yapıp beni yargılamayın, illa karşınıza geçip salya sümük hayatımı anlatıp iyice psikolojimi yerlerde süründürmem mi lazım beni anlamız için? Yapmayın ya.
