'Kendini hiç bilmez insanoğlu. Ederini, değerini, kıymetini, varlığını...
Uzaya hayranlık beslerde, içinde uzaydan bir parça taşıdığını bilmez. Fezadan bir ışık akar durur damarlarında, bilmez...
Ormanın ihtişamına şaşar da, tüm doğaya can veren topraktan yaratıldığını unutur, bilmez...
Gökyüzünün büyüsüne kapılıp gider de, her secde de o göğü aşıp da Rabbinin huzurun da olduğunu, bilmez...
Sonra durur da der ki, benim bir önemim yok, bomboşum, hiçim...
Hiçsin evet, o hiçlik de neler gizlendiğini ne bilirsin?
Sen kendi kıymetini bilmesen de, ben biliyorum..
Seni seven Rabbin varken, başka bir şeye gerek var mı..?'