İnsanlar zevk ve arzularına o kadar bağlı olmuşlar ki, ölüyorsun görmüyorlar. 'Bi sorun var!' diyorsun, hepsi sağır. 'Bi baksanız?' diyorsun, hepsi kör. Sonrasındaysa, ilgiye muhtaç bireyler haline geliyoruz. Hepimiz, başımızı okşayacak o şefkatli eli bekler olmuşuz. Sonra birileri çıka geliyor, dökülmüş parçalarınızı beraber birleştiriyorsunuz. Bir tekme de oradan, artık yavaş yavaş hissizleşmeye başlıyorsun. İnsanlara olan güvenin, hiçlikle savaşır hale geliyor. O çok sevdiğin insana-insanlara yüklediğin anlamlar, sadece sana kalıyor. Müziklerden, kitaplardan temenni ettiğim huzur, acı olarak sana geri dönüyor. Hızla geçen zamana yetişmeye çalışıyorsun, ama nefesin yetmiyor.....