"Hepimiz bir şekilde bir çatlak testiyiz. Mükemmellik ulaşılması mümkün olmayan bir hedef. Eğer bu dünyaya bir katkı sağlayacaksak bunu bir bütün olarak, hem güçlü hem zayıf yönlerimizle yaparız. Kendimize ait özellikleri dışlayarak dünyaya bir yarar sağlayamayız. Artık kendi 'çatlaklarını' kucaklama, onların seni biricik yapan şeyler olduğunu kabul etme zamanı. Onlarla muhteşem ve tamsın."
Diyor okuduğum bir kitapta. Kendimi gerçekten sevmeme yarayan bir paragraftı bu. Umarım benim cümlelerim, benim paragraflarımda sizi mutlu eder. Belki sizden çok uzaktayım ama aslında bir cümle kadar yakınımda sizlere. 

Bir sürü sorunumuz olabilir. Tanıdığımız insanlara anlatamadığımız şeyler. Her şeyden kaçmak, kitaplara sığınmak isteriz. Ben de öyle istediğim bir dönemden geçiyorum. Şuan kitabımı da ondan yazıyorum benden bir parça olsun diye, insanlar beni belki böyle anlayabilirler diye. 

Kendimi gizledim hep, kendimle birlikte hislerimi de. Beni anlayamayacaklar diye korktum, beni kıracaklar diye kaçtım. Uzak durdum insanlardan, göstermedim kimseye gerçek beni. En sonunda yalnız kaldım, en sonunda kitaplarla kaldım. 

Azalea'