Ne insanlar yüzünden ne hayatlar bitiyor... Yine tanık oldum buna. Hiç mi düzelmeyecek bu sistem? Hep mi birileri yüzünden birilerinin hayatları tükenecek? Şu dünyaya bir kere geliyoruz. İNSAN gibi yaşasak ne olur? Ne kaybederiz? Bir kere vazgeçseniz sizin olandan, bir hayat kurtulacak! Bir nesil kahrolmayacak! Ama yok değil mi?! İlla ki batsın hayatlar.. Yerin dibine geçsin. Bazı filmler benim hayatımın dönüm noktası oldu. Nasıl davranacağımı, nasıl yaşayacağımı belirledi kendime... Etrafımıza hiç bakmıyoruz, biliyor musunuz? Ne çok acı var! Bu yazımda silinip gidecek, akıllardan biliyorum.. Her şey gibi. Hiç bir şey sonsuza kadar sürmez. Tek bir şey dışında! Bütün alemi yoktan var eden, on sekiz bin âlemi yaratan.. İşte O'nun harici herkes sonlu! Ne korkunç değil mi SONLU kelimesi? Nasıl da ürkütüyor insanı! Bir sonumuzun olduğunu bilmek, kalp atışlarımızın ritmini değiştirmeye sebep oluyor... Oysa.. Oysa bilsek! Ölüm, sevgiliye kavuşmaktır! Ona koşmaktır! Ve öleceğiz elbet hepimiz... Ama yarın, ama bugün. Ne fark eder bir gün ha az yaşamışız burada, ha çok? 3 günlük dünya da hayatları mahvetmeye değer mi?