نمیدونم این کار خوبی هست یا نه ؛ ولی من هر بار که میام برای کاراکتر های اصلی رمان هام ویژگی شخصیتی بنویسم ؛ یه بخشی از خودم رو هم داخل وجودشون ( با اینکه واقعی نیستن ) جا میذارم .
یعنی علایقم یا نفرت هامو باهاشون شریک میشم .
انگاری هر شخصیت از هر داستانم یه من ، تو دنیای خیالی منه....
نمیدونم این کار خوبی هست یا نه ؛ ولی من هر بار که میام برای کاراکتر های اصلی رمان هام ویژگی شخصیتی بنویسم ؛ یه بخشی از خودم رو هم داخل وجودشون ( با اینکه واقعی نیستن ) جا میذارم .
یعنی علایقم یا نفرت هامو باهاشون شریک میشم .
انگاری هر شخصیت از هر داستانم یه من ، تو دنیای خیالی منه....