Bu gün onunla konuşmadan geçirdiğim
100. Günüm...
Özlemin üzerime ağır, yokluğun cehennem…Seni bir gün değil, ömür boyu beklemeye hazır bu kalbim…Her geçen gün biraz daha soğuyor geceler. Yokluğun sinsi bir yılan gibi sokuluyor koynuma. Gecenin üçüydü herkes uyuyordu. sessizce geldim çocukluğumun geçtiği evin önüne taşlı duvarlara tutunarak olduğum yere diz çöktüm dudağıma değen gözyaşımı farkedip dişlerimle elimi ısırdım kimse sesimi duymasın diye sonra gökyüzüne bakarak sana yalvarıyorum bu içimdeki acıyı al Allah'ım dedikten sonra devamını getiremediğimi fark edince anladım bu acıya defalarca yenildiğimi. Şu dünyada tek bir dilek hakkım olsaydı, onu da sana kavuşmak için kullanırdım. Deli divane gönlümü sana verip, ömrümü sana adardım…Sensiz öyle bir yerdeyim ki
Ne durabiliyorum ne gidebiliyorum
Ne susabiliyorum ne konuşabiliyorum
Ne ölebiliyorum ne de yaşayabiliyorum...
Aklım başka yerde sanki bedenim bambaşka bir diyarda…
Sensiz kocaman bir yolculuğun içinde hiçliğe seyahatte gibi ruhum.
Gelsen ve bitse tüm dertlerim
Bir olsa beynim, bedenim, ruhum...
canım çok yanıyor yüreğim kanıyor
Ben seni çok özledim....
