๑

sanki artık varoluş bir anlam kazanmıştı
          onun dudaklarına yapışan o birkaç damla hecede

kestiler benim çocuk sesimi,
          kırık parmak uçlarım. 

bedenim, temiz bir sayfanın üstünde leke.

gönülden ırak tuttuğum bu kine biat ettim inan
          kursağımda kan gibi cümlem dururda yutkunamam.

cici çocuklara gelir tavrım biraz arogan.

hevesi kalmamıs
          bu nefese suni teneffüs hiçbir yetki yetmez.

kan dolu leğen,
          beni böyle bi' beğen.

bu intikal en dibe batar, taşar
          ve sen biraz benle kal.

her güne çıplak etinle başlama telaşı,
          kokunla sersem tenim. 

diz kapaklarımda kabuk tuttu çocukluk
          ve kabuk kalktığında yirmi yıllık burukluk.