eskiden bu kadar çok yolculuk yapacağımı düşünmezdim gerçekten. kendimden beklenmeyen şeyleri yapıyor olmak aslında beni mutlu ediyor. ama bazı zamanlarda, özellikle şu sıralar, bir şeyler anlatasım gelmiyor. kendime bile. her şey o denli duygusalca birikti ki üzerimde, kendimden de çekinir oldum. daha doğrusu, bu hislerin arasında boğulur oldum. kendime karşı nasıl bir tepki vermem gerektiğini bilemiyorum, bir duygu seli. yükseliyor, yükseliyor, beni içine alarak katlanıyor. katlanıyoruz beraber. hem güçlü hem kırılgan. parça parça, birleşiyor, büyüyor ve kırıklar hep, bizimle, kalıyor.
BAĞIRMAK İSTİYORUM. BAĞIRABİLECEĞİM ÇOK ŞEY VAR.
HİÇBİR ŞEY YOK.
bilemiyorum.
ne olur? neler olabilir?