sakizaru

çok yoruldum artık. gücüm olsa kendim için bir şeyler yapacağım ama olmuyor. bu kadar yalnızlıkla çevrelenmekten ve hiçbir şeye, birilerine uyamamaktan yoruldum. perişan oldum. çabalamaktan bayılacak haldeyim. ne desem boş. yıllardır aynı şeyler ve ben hala aynı mutsuzluğun etrafındayım. aynı kalp ağrısı. sürekli aynı. diyecek farklı bir şeyim bile kalmadı.

sakizaru

çok yoruldum artık. gücüm olsa kendim için bir şeyler yapacağım ama olmuyor. bu kadar yalnızlıkla çevrelenmekten ve hiçbir şeye, birilerine uyamamaktan yoruldum. perişan oldum. çabalamaktan bayılacak haldeyim. ne desem boş. yıllardır aynı şeyler ve ben hala aynı mutsuzluğun etrafındayım. aynı kalp ağrısı. sürekli aynı. diyecek farklı bir şeyim bile kalmadı.

sakizaru

eskiden bu kadar çok yolculuk yapacağımı düşünmezdim gerçekten. kendimden beklenmeyen şeyleri yapıyor olmak aslında beni mutlu ediyor. ama bazı zamanlarda, özellikle şu sıralar, bir şeyler anlatasım gelmiyor. kendime bile. her şey o denli duygusalca birikti ki üzerimde, kendimden de çekinir oldum. daha doğrusu, bu hislerin arasında boğulur oldum. kendime karşı nasıl bir tepki vermem gerektiğini bilemiyorum, bir duygu seli. yükseliyor, yükseliyor, beni içine alarak katlanıyor. katlanıyoruz beraber. hem güçlü hem kırılgan. parça parça, birleşiyor, büyüyor ve kırıklar hep, bizimle, kalıyor.
          
          BAĞIRMAK İSTİYORUM. BAĞIRABİLECEĞİM ÇOK ŞEY VAR. 
          HİÇBİR ŞEY YOK. 
          bilemiyorum.
          ne olur? neler olabilir?

sakizaru

kendime karşı bu kadar yardımcı olduğum için mutluyum. bazı şeyleri kendimi düşünmeden genel bir şekilde yapıyorum ama sonra tekrar başa sardığımda, cevap bulamadığımda, geliyorum ve kendimi rahatlatabiliyorum. geçmişteki kendimi, her bir adım arkamdaki beni çok seviyorum. çok teşekkür ederim. buraya gelmek hepimiz için zor oldu, öyle değerli bir şey ki, sırf geriye dönmeyeyim diye güzel bir destek oluşturmuşum kendime. duygusalım. gerçekten minnettarım.