Cümleye başlayamamak... Binlerce kelime var ama konu sen olunca o kelimeler uçup gidiyor sanki seni tarif edicek sana yazacak kelime bulamıyorum seçemiyorum aralarından. Sana yazarken her şey eksik kalıyor sanki az geliyor yazıp yazıp siliyorum. O kadar çok seviyorumki seni anlatmak istediklerimi içimdeki seni anlatamayacak kadar çok seviyorum seni. ?? Senle her şey o kadar güzel ki. Tatlı tatlı konuşmalarımız, gülüşlerimiz,  Acısı bile bal. Şu saatte işim gücüm yok oturdum seni seviyorum. Sana bişey oldu/olacak diye ödüm kopuyor. Lütfen sana bişey olmasın bize bişey olmasın. Dualarım artık sadece bize. "Bigün sonsuz uykuya dalıcaksak birlikte dalalım ne ben senin yokluğunun acısını tadayım ne sen benim. Ben seninle kendimi sevdim be. O kendimden nefret edişlerim uçup gitti sen geldiğinden beri o kadar mükemmelki hayat. Demekki insanın kendini sevebilmesi için önce sevilmesi gerekiyormuş. Beni bu kadar güzel sevdiğin için minik minik öpücüklerle teşekkür ediyorum. Geç kaldık birbirimize diyorum sonra diyorumki eğer geç kalmasaydık birbirimize belki de bu kadar aşık olamazdık bu kadar tutuklu bu kadar istekli. Bir şeyi ne kadar çok beklersen, dilersen, bir şey için ne kadar çok acı çekersen O geldiğinde o kadar mutlu o kadar aşık o kadar tapılası olur bence. Ve o kadar çok diledim, istedimki. O kadar çok hayal kurdumki. Hep derdim " Biri gelsin hiç gitmesin. Öyle deli sevelim ki, herkes şaşıp kalsın. Benimle bi çocuk gibi ilgilensin, oynasın, uğraşsın, şımarsın, delilikler yapsın. Birlikte çocuklar kadar mutlu olalım. O biri gelsin artık. Rüyama gelsin bana gelsin diye diye Sonunda geldin. Evet o hep dilediğim hayalini kurduğum adam geldi. Bütün o çektiğim acılara beklediğime, dilediğime değdi diyebildim sonunda. Ve o kadar çok mutluyum ki seninle. Tapılası, şımartılası, aşık olunası, mükemmelim Erkeğim benim!