tolstoy anna karenina’nın başında şöyle der: “mutlu aileler birbirine benzer ancak her mutsuz ailenin mutsuzluğu kendine özgüdür.”
mutsuz ülkeler de öyle.
her birinin mutsuzluğu kendine özgü.
oysa mutlu ülkeler sanki birbirlerinin kopyası gibi.
Dün gece seni aradım.
Yastığımla gözlerim nedense bir aradaydı.
Gecenin ilerleyen saatleri ıslaktı.
Nemliydi dakikalar, saniyeler yorgundu.
Akreple yelkovan arasında savaş vardı.
Bizdeki aşkın ve kaderin galibi yoktu.
"bu birliğin hepsinin engeli vardır, kimi kör, kimi sağır, kimi dilsiz. hepsinin noksan yanı nişan alışlarına meylederek, hedeflerini öldürmekten yana onları güçlü kılmıştır. ıskalamazlar.