Vivienne westwood

My mommy,my mommy...

25 ocak 2025 cumartesi,stresli bir sınav stresli bir yolculuk,asla aklımda olmayan bir fikir,keyifli kahkahalı acayip mutlu bir akşam.26 ocak pazar öğlenedn sonra babamla yaptığımız uzun yürümeli alışveris civcivli pijama,bol bol düşünme.27 ocak pazartesi erken kalkma birden fazla gidilen aynı markalar,bol bol düşünme, boyun ağrısı,hüzün,uzak doğu yemekleri,tek basina bir bucuk saat,L, hazırlıklar,hüzün,konuşma1,sakinlik,hüzün,börek,hazırlık,car ex., sevgi,hüzün,dönüş,kestane,alakasız saç yıkama,banyoda yapılan konuşma2,yeterince olmayan amaa yüksek perdeden kızgınlık,alakasız saç bakımı,kurutma, dünyanın en tatlı seyiyle kekin soğumasını bekleme kafadaki dusuncelerle1.30 yatış."Sabah biz hic uyuyamadik biliyor musun n?"Hüzünlü baybaylar,sabah 7 çıkış 

Soluk renkli terkedilmiş okulun önündeki basketbol sahasında tek başına zıplayarak oynayan koyu pembe ceketli küçük kız bendim başka bir evrende

Artık yeter gibi sanki.Saçlarımı yeteri kadar uzattım,bir sürü kitap okudum,yeterince drama yaşadım, aşık olmadım ama cok kisiden hoşlandım ve normalden de fazla abarttım hepsini.Sayamayacagım kadar cok koku deneyimledim,koluma her zamankinden daha fazla bileklik taktım hep daha fazla ses cikardilar.
          

Bubarada bazi seyleri okudum harika biriymisim cidden inanilmaz tatliymisim ona karsi gwewk yok yani o yaptigin swye gerek yok

YA EBB BU GUN BEN tirnak izleri var abi kolumda boynumda falan ne alakaaa sjdbjdbrjfnfjdj.Ya ajdbjdbdj show tv haber sahnesi gozumun onune geliyo yemin ederim kizlar kavga etmis kizin kollari kanli kanli boyle izler var o gozumde o sahne.Bi de elimde şişlik.Tehlikeliyim olm bulaşma 

When your mother doesn't love you...

Simdi gene o aklıma geldi, biliyor musunuz yazmanin duyguları çağladığını düşünüyorum.Boyle bir kelime var mı ondan bile emin degilim fakat bence yazmak bunu yapıyor.Bu yüzden normalde kendime izin vermeyecek olsam da şu sıralar saldım.Eğer birinden ruhunuzun bağını koparmak, aklınızdaki hayaletlerini defetmek ve bir zamanlar kalbinizin atışını bile sekteye uğratan o duygunun artık yerini alan acıdan özgürleşmek istiyorsanız bir kere yazmalısınız.Bu bir kere bitene kadar olmalı o mektup fakat mektubun 13 seferden sonra bitmeyecegini hic birimiz bilemeyiz.Yani ona,onun asla okuyamayacağı son bir mektup bırakırken bunun uzunluğunu hic birimiz tahmin edemeyiz değil mi?Demek istediğim her ne kadar başlangıçla çelişiyor gözükse de benim de yazma stilim bu sanırım.Açıklamayı yapana kadar her şey bir çöp ev gibi gözüküyor(bazense yaptıktan sonra bile bir sey degismiyor ).Evet yazmak duyguları arttırıyor bence fakat bunu size grafikle anlatmak isterdim.Arttırdığı yer sizin ona yazıp bitirdikten sonra telefonunuzun notlar kısmına tekrar açtığınız yeni sayfa.Son vedanızla nokta koyuyorsunuz duygularınıza.Fakat tekrar tekrar yazmanın vücudunuzun o kadar uğrasıp kabuk baglattigi paten yaranızı soymakla ne farkı var?

Benim en anlamsiz seyleri bile announce yaparken ki  hissettiğim Beverly Hills'de yasayan white girl influencer hissi...

Gece hic uyuyamadim bu gün de kırmızı baslikli atkimi taktim disarı ciktık hala hastayım.Aksam yemegi icin doner yapmayı deneyeceklermis.Ben yine sushi yemek istiyorum.Evlenirsem bi gün ve sushi diye ağlarsam ulan babanın evinde de mi sushi yiyordun diyemez kociskom artık slay.
          
          XoXo