Acımasız olan hayat mıydı yoksa insanlar mıydı? Elbette insanlardır. Neden mi çünkü hayatı acımasız kılan insanlardır onların hareketleri, bakışları, duygusuzlukları, yüzsüzlükleri ve daha nicesidir hayatı acımasız kılan. Peki şimdi de size soruyorum acımasız olan insanlar mı yoksa hayatın ta kendisi mi?
Cevabı size ve vicdanınıza bırakıyorum.
Bugün de her zaman ki gibi bir gündü.
Derenin onca taşlara rağmen sessizce akıp gitmesi, içimde bitmeyen tarifi olmayan ve bir o kadar da bitecek gibi gözükmeyen bir acı, gözlerimde ki hüzün ve hayata sürekli bir umut varmış gibi bakmam ama o umudun bir türlü gelmediği, beynimde bitmeyen hüzünlü ve acılı şarkılar, insanların bugün de bir başkasının canını yakmak için durmadığı bir gün daha. Hani derler ya her insanın kaderi kendi elindedir ama bana soracak olursanız ben kaderin sadece insanların elinde olmadığı alın yazısı diye bir şey olduğunu söyleyeceğ-
im. Şöyle düşünün bir yolda yürüyorsunuz ve o yolda bir gaspçı mı, bir seri katil mi, bir hırsız mı yoksa bir tecavüzcümü olduğunu nerden bilebiriz ki? Peki biz mi istiyoruz onlarla aynı ortamda olmayı ya da onların bize en ağır şekilde zarar vermesini ya da iki kişinin sizi tenha bir yerde sıkıştırıp sizi öldürmeye çalışması sizin
elinizde olan bir şey mi? Hani hayat bizi kendi kaderimizin çabasına bırakmıştı? Onların bize zarar vermesi ama bizim istemememiz ve bizim o durumdan kurtulamamız bizim çabamıza mı bırakılmış? Demek ki o gün yaşanacağı varmış ki yaşandı işte bu alın yazısıdır bana soracak olursanız. Bence kaderimizi biz belli bir yere kadar değiştirebiliriz gerisi alın yazımızda ne yazdığıdır. Ama umarım ki alın yazımız güzel bir hayat yazmıştır bize...
