dila

babam beni kabullenmezdi, neden bilmiyorum. sevmezdi desem yalan olacak sanki ama severdi desem ruhuma ihânet. hani birinin gözlerine bakınca oradaki yeri az çok anlarsınız ya ben babamın ruhunda yer edinmemiştim işte. gözlerine baktığımda koca bir boşluk görüyordum, bana verecek sevgisi yoktu.

neden bilmiyorum.

Hayata dair ısrarcı olmamış olabilirim. Pek istikrarlı da sayılmam. Her şeyden çabuk sıkıldığım da doğrudur. Tamam; Bir de bir geç kalma huyum var. Çabuk yorulmuş da olabilirim. Bazen gıcıklaşabiliyorum hak ediyorlar. Sinirlenince sesimin tonunu kontrol edemiyor da olabilirim. Son zamanlarda acayip duygusallaştığım da doğrudur. Kırılıyor olabilirim. Yalnız ağlıyor olabilirim. Gereğinden fazla açıklama yapmam, yanlış anlaşılma korkusundan olabilir. Pişmanlıklarla dolu da olabilirim. Kimseye güvenmediğimden herkese mesafe koyuşlarım. Güçlü görünüyor olmam; Her şeye rağmen gülümsediğim de doğrudur. Ama neticede insanım işte.