satanicMommy

my afet duru ass..

satanicMommy

Akşamüstülerini seviyorum,beni tanımaya çalışan küçük insanları, belki biraz çocukları seviyorum çünkü kolay kandırılıyorlar, sonra kendimi seviyorum bazen erken kalktığım sabahları seviyorum ya da herhangi bir haziran sabahını. Denizi seviyorum, yağmuru seviyorum, nisanı seviyorum çok üzerine düşünmezsem dostlarımı seviyorum. Sıcak havayı, kedileri, kitapları, kahverengiyi, gülümseyen yaşlıları, tesadüfen tanıştığım insanları, bazen ailemi bazen hayatlarına dahil olamadığım insanları. Çizgi filmleri seviyorum mesela, dinlerken kendimi kaybettiğim şarkıları. Veda edemediğim akrabalarımı, kendime küstürdüğüm arkadaşlarımı, çok nadir babamı canım sıkıldıkça yazmayı, sohbet etmeyi hatta şarkı söylemeyi ama birinin yanında şarkı söylemeyi sevmiyorum. Panoyu günlüğüm gibi kullanmayı seviyorum, birilerinin yazdıklarımı okuyup onunla aynı acıları paylaştığımı bilmesini ve yalnız olmadığından emin olup rahatlamasını seviyorum. Eşyalarımı kaybedip yıllar sonra bulmayı çok seviyorum, sevemediğim tek şey her zaman ben olacağımı biliyorum ama sorun değilmiş gibi hissediyorum

satanicMommy

her olay bir öncekinin birebir aynısı, kisileri kafamda degistirip yeni parcalar ekliyorum koleksiyonuma ve her seferinde aynı sarkılardan farklı anlamlar cıkararak dinliyorum onları, özel bir isim verecek kadar deger vermedigim ama yerine baskasını koyabilecek kadar da bos bırakmadıgım sacma bir oyuncak, bazen kollarını kırıp atıyorum bazende kaybediyorum en sonunda koleksiyonun en kötü parcası olarak anmaya devam ediyorum isim bittiginde umrumda olmuyor ama ara sıra özlüyorum, garip