en çok affetmeyi öğrenmek istiyorum, ufak da olsa beni üzen herkesi her olayı ya da kendimi affetmek istiyorum çünkü biliyorum ben affetmediğim müddetçe hepsi boğazıma yapışıp beni boğmaya devam edecek, ben dur diyene kadar afettmeyi beceremediğim insanlar isimlerini hatırlamıyor olmama rağmen rüyalarıma girmeye devam edecek sırf bu yüzden affetmek istiyorum tanrı onları affetmeyecek olsa da
bu kitabı yazdıgım günün sabahını.. neyse cok sıkılınca bölüm attım ama konuyu unutmusum o yüzden tekrar okudum ve ben ne yazmısım amk dedim yine de okuyun cünkü bir noktada acılarımızın ortak oldugunu biliyorum sevgilerle ben
https://www.wattpad.com/story/373107130
yani bilmiyorum ben yakınımda biri olsaydım birini cok sevdigimde onu anlatırken ellerimin titredigini, bir seyden korkunca yüzümün bembeyaz oldugunu ve utanınca gözlerimi kacırıp sık sık nefes aldıgımı fark ederdim ama muhtemelen kimse bilmiyor
Ben de kaçamak yapıyorum şimdi: karımdan gizli, Selim’i düşünüyorum. Hayır, gizli değil; biliyor kimi düşündüğümü. Gene de bir gizlilik var: ne düşündüğümü, nasıl düşündüğümü bilmiyor. [tutunamayanlar]
Ignore User
Both you and this user will be prevented from:
Messaging each other
Commenting on each other's stories
Dedicating stories to each other
Following and tagging each other
Note: You will still be able to view each other's stories.